Quo modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Duo Reges: constructio interrete. Quae duo sunt, unum facit. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Sed haec nihil sane ad rem; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Qui est in parvis malis. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Venit ad extremum; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quis istud possit, inquit, negare?

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista
sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et
cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Quid vero?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Bork: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Memini vero, inquam;: At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Ille incendat?: Ostendit pedes et pectus.
Id mihi magnum videtur.: Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Haeret in salebra.: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Docent enim nos, ut scis, dialectici, si ea, quae rem aliquam sequantur, falsa sint, falsam illam ipsam esse, quam sequantur.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quid de Pythagora? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.